จากการ์ตูน Bakuman 1

หลังจาก จบการศึกษาภาคบังคับชั้น ม.3 พวกเราก็มักจะถูกพวกผู้ใหญ่ถามว่า"จะเรียนอะไรต่อ?" "อนาคตฝันอยากจะเป็นอะไร?" ผม มาชิโระ โมริทากะ อายุ 14 ปี ก็ได้แต่ตอบแค่ว่า "ยังไม่รู้ฮะ" ไม่ก็ "ยังไม่ได้ตัดสินใจฮะ" ปกติก็ต้องคิดสอบเข้า ร.ร.ม.ปลายดีๆ เข้ามหาลัยแล้วก็ทำงานบริษัท ใช่แค่ดำเนินชีวิตไปตามปกติ ไม่อยากถูกด่าว่าเป็นพวกเก็บกดกักตัวอยู่กับบ้านให้พ่อแม่ต้องกลุ้มใจ ถึงการจ้องหน้าจอนั่งเล่นเกมอยู่กับบ้านจะสบายกว่าแต่ก็ไปเรียนสม่ำเสมอ ในอนาคตไม่อยากถูกเรียกว่าพวกทำงานอิสระถึงไม่ได้คิดจะเป็นพนักงานบริษัทก็คงต้องเป็น คนระดับแรวหน้าของสังคมในภายภาคหน้าก็คือคนที่ทำคะแนนดีๆ ไว้ตั้งแต่ตอนนี้ก็เลยต้องพยายามชิงตำแหน่งในชั้นไว้ ถ้าออกไปสู้สังคมก็ต้องอาศัยความก้าวหน้าในตอนนี้ อนาคตช่างน่าเบื่อการมีชีวิตอยู่ก็เป็นเรื่องน่ารำคาญ นี่คือมุมมองชีวิตของผมที่ปล่อยชีวิตให้ล่องลอยในฐานะเด็กดีมาตลอด 14 ปี ไม่นานมานี้เคยอ่านหนังสือของนักปรัชญา? หรือนักอุดมคติกันนะ? ท่าทางจะขี้โม้บอกไว้ว่า "เหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดในชีวิตและทรงค่าสูงสุดในชีวิตคือความรัก" บ้าบอคำพูดทำนองนี้น่ะสำหรับคนขี้อายที่ไม่กล้าแม้จะเอ่ยปากกับผู้หญิงที่ชอบอย่างผมแล้วมันก็แค่คำอ้างของผู้ชายเจ้าชู้ที่เที่ยวก้อร่อก้อติกกับผู้หญิง